Vorige week kreeg ik een interessante opmerking te horen. Wie het zei is niet belangrijk, maar laten we het er op houden dat het een oudere (wijze) vrouw betreft. De opmerking ging over mijn carrière. Ik had nog niet gevonden wat ik was. Ik zat nog niet op mijn plek.
Die opmerking vond ik interessant, het riep een heel stel vragen bij me op.
Want hoezo heb ik nog niet gevonden wie ik was?
Wil ik mij wel conformeren aan: ik ben iets; een Personal Trainer, een Yoga Teacher, een Coach.
Wil ik überhaupt iets Zijn in die richting?
Wil ik kiezen voor één iets en dat als carrière na streven?
Wil ik in mijn professie een rol najagen? Of ik wil zoveel mogelijk meZelf zijn en daar mijn werk van maken? Heb ik dan misschien juist wel gevonden wat ik wel wil Zijn in vergelijking met anderen?
Sowieso ook interessant waarom we constant de vergelijking opzoeken met anderen.
Ik ben dankbaar om mensen te helpen op hun pad naar een fijn leven. Ik vind het super gaaf om mensen te inspireren, door mijn pad te delen. Door mijn Waarheid en Wijsheid te delen. Om te luisteren naar de anderen. (hier ga ik nog een blog aan wijden; want hoe luister je wérkelijk).
Om mensen een healing te geven. Dat doen, waar op dat moment de energie om vraagt.
Eerlijk is eerlijk, hoe meer ik over het leven leer en hier ervaar, hoe minder ik weet. Hoe meer ik me dat besef, hoe verder ik achteruit kan stappen en zeggen: Ik weet het niet. Om vervolgens mijn ogen te sluiten en te vragen om hulp, om antwoorden, te concentreren op dat wat ik geloof wat wij allemaal zijn: Liefde.
Ergens heeft die wijze vrouw gelijk; Ik heb mijn plek nog niet helemaal gevonden.
Maar dan in de zin dat ik die plek wel Weet, maar ik er nog niet in Durf te stappen.
Mijn plek is volledig in mijn Licht en Kracht gaan staan.
Ik loop rondom die spotlight en soms ga ik er volledig in staan en soms stap ik er weer uit. Bang voor veroordeling. Bang om afgewezen te worden.
Mijn leven is enorm geturnd van hardheid en angst naar liefde. Naar geloof. Geloof in liefde, geloof in Spirit/Divine/God give it a name. Geloof in engelen, geloof in reincarnatie, karma. Call it the new age. Spiritualiteit. Noem het zweverig, maar voor mij is het heel aards omdat ik juist contact maak de aarde en met de andere elementen (hout/vuur/aarde/metaal/water). Ik geloof in een kracht groter dan mijn fysieke bestaan. Zonder daar nu heel diep op in te gaan (ook omdat ik hier zeker nog heeeel veeeel over te her-inneren heb en nog niet weet), maar dat is wat ik mag delen. Het vertrouwen op die source, op die liefde. Het heeft mij zo ontzettend veel innerpeace gebracht, zo veel lichtheid. In plaats van met bokshandschoenen aan te staan, durf ik mijn handen te openen en het leven te ontvangen. Ik durf meer dan ooit te ontspannen. Ik durf meer dan ooit te vertrouwen op dat ik goed genoeg ben, dat ik gesteund word door iets veel groters dan ik en mijn beperkte mind.
Ik ben me ontzettend bewust van het leven, van alles wat ik in mijn realiteit creëer. Dit bewustzijn delen, dat is wat mij te doen staat. Dat is mijn plek. En dat VOL in het Licht. Mensen helpen in stilte te komen en ook hun plek in Liefde te voelen.
Ik hoef niets te Zijn. I am.
Dit hier zo opschrijven voelt heel kwetsbaar. Maar mijn stap naar een next level in mijn leven. In dit leven. Ik kan dit geloof in liefde beschermen en voor mezelf houden, maar dat is juist niet de bedoeling.
Dare to speak from your heart. We houden vaak zat ons mond over dat wat wij werkelijk zouden willen zeggen. We keren ons hart de rug toe omdat we bang zijn dat een ander ons niet begrijpt, ons uitlacht. Je bent veilig, jij mag ook jouw waarheid delen. Laten we allemaal stoppen met dingen verzwijgen en laten we beginnen met jouw waarheid uit te spreken, met eerlijk zijn.
Ook mag je nu zeggen: Danielle wat een bullshit.
My answer? I am Sorry, Please Forgive me, I Love you, Thank you.
Love,
Daniëlle
22-08-2019
